بهترین نقش‌آفرینی‌های سینما در سال ۲۰۱۹ {قسمت اول}

گروه فرهنگ و هنر: فیلم‌های سال ۲۰۱۹ را دوست داشته باشید یا نه، نمی‌توانید منکر شوید که به‌لحاظ بازیگری حداقل شاهد دستاورد‌های بزرگ بوده‌ایم. از گروه بازیگران پیشکسوت فیلم "مرد ایرلندی" مارتین اسکورسیزی کهنه‌کار بگیرید تا یک‌سری فیلم‌های مستقل مثل اولین بازی دختر تیلدا سوئینتون در فیلم "یادگاری" جوآنا هاگ و تعداد زیادی بازی درخشان دیگر که هر کدام توانستند تبدیل به مهم‌ترین موتور محرکه فیلم‌شان شوند. حالا نامزد‌های بیست و ششمین دوره اتحادیه بازیگران اعلام شده است و یادمان نرود که نامزد‌ها و برنده‌های این اتحادیه اهمیت زیادی برای اسکار دارند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از هفت صبح، جایزه انجمن بازیگران فیلم، یکی از جوایز مهم هالیوود است که تا حد قابل توجهی می‌تواند جوایز بخش بازیگران مراسم اسکار را پیش‌بینی کند. برنده این جایزه با انتخاب و رأی‌گیری تعداد زیادی از بازیگران عضو انجمن انتخاب می‌شود و به این خاطر که بخش مهمی از اعضای آکادمی اسکار هم از بازیگران تشکیل شده است، برندگان جایزه انجمن بازیگران در اسکار ۲۰۱۹ نیز شانس بالایی برای تصاحب جوایز خواهند داشت. همچنین می‌شود حدس زد که نامزد‌های اسکار در بخش بازیگران ترکیبی خواهد بود نزدیک به انتخاب‌هایی که توسط انجمن اعلام شدند.

برای مثال سال گذشته رامی مالک برای حضور در فیلم "بوهمین راپسودی" و ماهر شالا علی برای ایفای نقش در فیلم سینمایی "کتاب سبز" یا "کتاب مرجع" موفق شدند به ترتیب جوایز بهترین بازیگر نقش اصلی مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از انجمن بازیگران فیلم دریافت کنند و بعد همین دو جایزه در مراسم اسکار هم نصیب‌شان شد.

هیات داوران در بخش بازیگری راه سختی در پیش دارند. واقعاً چطور می‌شود بین بازی درخشان بازیگران "مرد ایرلندی" با حضور چشمگیر لئوناردو دی کاپریو و برد پیت در فیلم "روزی روزگاری در هالیوود" کوئنتین تارانتینو یا شیمی زوج آدام درایور و اسکارلت جوهانسون در "داستان ازدواج" یکی را انتخاب کرد؟

اتحادیه بازیگران با اعلام نامزدهایش درحقیقت بهترین بازی‌های سال را اعلام کرده است، هرچند جای بعضی‌ها خالی است. مثلا از رابرت دنیرو قرار است امسال تقدیر شود و شاید به همین دلیل نامش در بین نامزد‌های بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم "مرد ایرلندی" نیست وگرنه چطور می‌شود انرژی بازی درخشان او را در آن فیلم نادیده گرفت؟ یا برد پیت برای بازی در فیلم "روزی روزگاری در هالیوود" نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده است در حالی که حضورش در فیلم "به سوی ستارگان" جیمز گری هم فوق‌العاده و سنجیده است.

فهرست نامزد‌های اتحادیه بازیگران را مرجع قرار دادیم تا تعدادی از بهترین بازی‌ها و بازیگران سال ۲۰۱۹ را معرفی کنیم. خارج از این فهرست رابرت دنیرو را هم اضافه کردیم که بدون او فهرست بهترین بازیگران چیزی کم خواهد داشت و برد پیت که البته در نقش مکمل نامزد دریافت جایزه شده ولی در بخش بهترین بازیگر اصلی هم می‌توانست با "به سوی ستارگان" حضور داشته باشد.

تعداد بازیگران خوب در همان نقش اول آن‌قدر زیاد است که نمی‌توانیم فهرست مکمل‌ها را هم مرور کنیم، اما نمی‌شود به حضور درخشان برد پیت در فیلم "روزی روزگاری در هالیوود" اشاره نکرد. یا دوگانه جو پشی و آل پاچینو در "مرد ایرلندی" که دیدن‌شان یادمان می‌آورد چرا عاشق سینما هستیم. با هم مروری داریم روی نقش‌ها و بازیگرانی که امسال باعث شدند سینما همچنان به حیات خودش با قدرت ادامه بدهد.

کریستین بیل
فورد در برابر فراری


سال ۱۹۶۳ احتمال انجام معامله‌ای وجود دارد که طی آن فورد می‌خواهد فراری را بخرد. اما مذاکرات به بن‌بست می‌رسد و متوقف می‌شود، چون انزو فراری می‌فهمد که این معامله شامل خرید اسکودریا فراری، یکی از ماشین‌های لوکس فراری هم است که در برنامه مسابقات فراری حضور داشت و از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۵ و در سال ۱۹۵۸ جایزه مهم‌ترین و قدیمی‌ترین مسابقه اتومبیلرانی جهان را به نام لمنز گرفته بود. هنری فورد دوم ناراحت از این که پیشنهادش رد شده، از بخش مسابقه کمپانی می‌خواهد ماشینی بسازند که اسکودریا فراری را شکست بدهد.

فیلم بعد سراغ این می‌رود که چطور کارول شلبی، طراح اتومبیل، و کن مایلز، راننده اتومبیل‌های مسابقه، تیمی از مهندسان و طراحان آمریکایی را سرپرستی می‌کنند تا ماشینی ساخته شود که اسطوره فراری را شکست بدهد. کریستین بیل، بازیگر ۴۵ ساله انگلیسی نقش کن مایلز را بازی می‌کند. راننده‌ای که باید در زمین مسابقه فراری را شکست بدهد. بیل پیش‌تر نشان داده که برای ایفای نقش‌هایی مثل دیک چنی در "معاون رئیس جمهور" چطور حتی فیزیکش را هم تحت تاثیر نقش قرار می‌دهد. حالا برای بازی در نقش مایلز کاملاً روی فرم است. اما امسال رقبای قدری دارد.

لئوناردو دی کاپریو
روزی روزگاری در هالیوود

این اولین همکاری دی کاپریو با تارانتینو نیست. پیش‌تر در "جانگوی رها شده از بند" جلوی دوربینش رفته بود، اما این بار حضور کامل تری جلوی دوربین این فیلمساز دارد. دی کاپریو نقش ریک دالتون را بازی می‌کند. بازیگر فیلم‌ها و سریال‌های وسترن که حالا در سال ۱۹۶۹ انگار به پایان خط نزدیک شده است. یک مدیر برنامه به او می‌گوید که اگر می‌خواهد کارنامه‌اش احیا شود باید برود و در وسترن‌های اسپاگتی بازی کند.

ریک دالتون از آن آمریکایی‌هایی است که به هالیوود باور دارد و این زمانه جدید پر از هیپی‌ها و مکزیکی‌ها برایش خوشایند نیست. این اولین بار است که دی کاپریو و برد پیت با هم در یک فیلم بازی می‌کنند و زوج بازیگری‌شان به‌طرز شگفت‌انگیزی خوش انرژی و جذاب از کار در آمده است. دی کاپریو اولین نامزدی اسکارش را سال ۱۹۹۴ به دست آورد، اما خیلی طول کشید تا در نهایت در سال ۲۰۱۶ برای بازی در فیلم "از گور برگشته" ایناریتو، این جایزه را به خانه ببرد. به‌رغم بازی درخشانش در فیلم تارانتینو بعید است که امسال جایزه اسکار به او برسد.

آدام درایور
داستان ازدواج


این بازیگر جوان ۳۶ ساله، دو سه سالی می‌شود که ستاره اقبالش درخشیده و امسال فوق‌العاده‌تر از همیشه در درام تلخ نوآبومباک درباره جدایی و طلاق بازی درخشانی از خودش ارائه داده است. او بازیگر هزاره سوم است. کارنامه بازیگری‌اش از سال ۲۰۰۹ آغاز شده و هنوز در ابتدای مسیر است، اما نمی‌شود از تحسین بازی‌اش در "داستان ازدواج" خودداری کرد. آدام درایور نقش چارلی را بازی می‌کند. کارگردانی نیویورکی که مردی خلاق و روشنفکر است. همسرش نیکول که یک بازیگر لس‌آنجلسی است، همیشه کنار او بوده، اما حالا حس می‌کند که همه این سال‌ها زیر سایه شوهرش قرار گرفته.

تارون ایگرتون
راکت‌من


"راکت‌من" عنوان ترانه‌ای از التون جان است که حالا روی فیلم بیو گرافیکی که به زندگی این آهنگساز و خواننده بریتانیایی می‌پردازد، قرار گرفته است. تارون ایگرتون نقش التون جان را ایفا می‌کند. از زمانی که جوانی عاشق موسیقی بوده تا اولین اجرایش که با موفقیت روبرو می‌شود و دست‌به‌گریبان شدنش با اعتیاد. نکته مهم این است که همه ترانه‌های التون جان را خود تارون ایگرتون بازخوانی می‌کند. خب چنین نقش‌هایی همیشه برای اعضای آکادمی و منتقدان جالب توجه بوده است.

طبیعتاً همه ایگرتون را با رامی مالک مقایسه کردند که سال گذشته نقش فردی مرکوری را در فیلم "بوهمین راپسودی" بازی کرده بود و جوایز را هم درو کرد بازی ایگرتون البته خوددارانه‌تر از رامی مالک است و بدون شوآف بیش از اندازه توانسته در عمق جان کاراکتر نفوذ کند. سکانس‌هایی که پشت پیانو می‌نشیند و خودش را به دست موسیقی می‌سپارد و سکانس تلفنی حرف زدن با مادرش احساس‌برانگیز هستند.